Η συνεχιζόμενη ραγδαία αύξηση των συντηρητικών ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη υποβοηθούμενη από την ισλαμοφοβία και το μεταναστευτικού, ακουμπά με το μαγικό της ραβδάκι και το ΕΛΑΜ. Η ανοδική του τάση καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις και υπολογίζεται ότι κινείται γύρω στο 15% αφήνοντας τέταρτο κόμμα το ΔΗΚΟ. Είναι όμως έτοιμο το ΕΛΑΜ να διαδραματίσει το ρόλο που του αναθέτει το εκλογικό σώμα;

Είναι όμως έτοιμο το ΕΛΑΜ να διαδραματίσει το ρόλο που του αναθέτει το εκλογικό σώμα;

Το κόμμα ανδρώθηκε την τελευταία δεκαετία παίζοντας το ρόλο ενός αντισυστημικού κινήματος, μόνο εναντίον όλων των υπόλοιπων κομματικών δυνάμεων που το χαρακτήριζουν μέχρι και σήμερα ως ακροδεξιό κόμμα, ακόμη και φιλοναζιστικό μερικές φορές λόγω των πρότινων του σχέσεων με την Χρυσή Αυγή. Η επιχειρούμενη απομόνωση του από την πολιτική ζωή του τόπου, στην ουσία έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα γιατί ηρωοποιήθηκε στα μάτια των ψηφοφόρων του αλλά και των ψηφοφόρων με συντηρητική ατζέντα. Η τακτική δε που ακολούθησε της μή συμμετοχής του στο μοίρασμα θέσεων στα ΔΣ ημικρατικών οργανισμών, υπουργείων, υφυπουργείων, συμβούλων και άλλων παρατρεχαμένων της εξουσίας, απέδωσε αφού θεωρείται ότι δεν είναι μέρος ενός σάπιου συστήματος διαφθοράς. Η τακτική απέδωσε θαυμάσια, αφού το ΕΛΑΜ εξέλεξε τέσσερεις βουλευτές (τρεις μετά την ανεξαρτητοποίηση του Αντρέα Θεμιστοκλέους) και σταθεροποιήθηκε ως πολιτική δύναμη του νησιού. Είναι όμως έτοιμο για το επόμενο βήμα;

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι θεωρείτα πλέον το ΕΛΑΜ ως ο αντίθετος πόλος του ΑΚΕΛ αφού στον ΔΗΣΥ κινούνται σε θέσεις που θεωρούνται ως casus belli για μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του

Η συνεχιζόμενη κρίση στον ΔΗΣΥ και ο πόλεμος αλληλοεξόντωσης στελεχών του με προσωπικές ατζέντες, δημιουργεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για την μετεξέλιξη του ΕΛΑΜ σε πυλώνα εκπροσώπησης της συντηρητικής δεξιάς της Κύπρου, ρόλο που φαίνεται να χάνει ο ΔΗΣΥ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι θεωρείτα πλέον το ΕΛΑΜ ως ο αντίθετος πόλος του ΑΚΕΛ αφού στον ΔΗΣΥ κινούνται σε θέσεις που θεωρούνται ως casus belli για μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του. Τα αποτελέσματα της επίθεσης της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου, ξύπνησαν στο υποσυνείδητο των Ευρωπαίων την ισλαμική απειλή. Με μία προσεκτική ματιά στο εσωτερικό των χωρών τους, διαπιστώνεις ότι οι πολυπληθείς ομάδες μεταναστών έχουν αναπτύξει ιδιόμορφα γκέτο χωρίς καμία προσπάθεια ενσωμάτωσης όπου προπαγανδίζουν για την εφαρμογή της σαρίας (ισλαμικός νόμος) στις φιλελεύθερες τους κοινωνίες. Η Κύπρος δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση με τις χιλιάδες ισλαμιστών μεταναστών και με τον ορατό κίνδυνο ακόμη και για την ύπαρξη της. Όλη η περιρρέουσα ευνοεί την άνοδο του ΕΛΑΜ, εξού και η δημοσκοπική του άνοδος. Το ερώτημα που τίθεται είναι έτοιμο να αναλάβει το νέο του ρόλο και να ενσωματώσει τους νέους ψηφοφόρους που κινούνται θετικά προς αυτό;

Φαίνεται ανήμπορο να εξαργυρώσει τις ανησυχίες των πολιτών ακόμη και για το μεταναστευτικό, ενός θέματος που για πολλά χρόνια αποτελεί την προμετωπίδα των πολιτικών του επιδιώξεων.

Η επικοινωνιακή εικόνα που εκπέμπεται από το ΕΛΑΜ είναι ενός κόμματος προσωποπαγές χωρίς πληθώρα στελεχών που θα μπορούσαν να παράξουν πολιτική. Φυσικά το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν σχεδόν όλα τα κόμματα αλλά εδώ φαίνεται να είναι εντονότερο. Φαίνεται ανήμπορο να εξαργυρώσει τις ανησυχίες των πολιτών ακόμη και για το μεταναστευτικό, ενός θέματος που για πολλά χρόνια αποτελεί την προμετωπίδα των πολιτικών του επιδιώξεων. Η απόφαση για την μή διεκδίκηση κανενός δήμου – πλην της κατεχόμενης Αμμοχώστου με τον βουλευτή του Λίνο Παπαγιάννη – ενισχύει την προηγούμενη θέση. Φαίνεται να έχει επικεντρωθεί στην εκλογή ευρωβουλευτή για πρώτη φορά, αλλά την ίδια στιγμή δεν φαίνεται να αξιοποιεί τις δυνατότητες που θα μπορούσαν να του δώσουν “συγγενικά” ιδεολογικά ευρωπαϊκά κόμματα. Η ευνοϊκή συγκυρία μπορεί να μην υπάρξει ξανά και τώρα είναι η στιγμή για να αποδείξει ότι είναι ένα οργανωμένο, συγκροτημένο και δυναμικό κόμμα το οποίο μπορεί ακόμη και να κυβερνήσει τον τόπο. Είναι η στιγμή για το ΕΛΑΜ να κάνει το δυναμικό βήμα μπροστά ή απλά να μείνει μετέωρο το βήμα του.